ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΙΣΠΙΛΟΥΝΤΙΑΝΕΣ...

Tο χωριό μας σφύζει από ζωή τις ζεστές μέρες του 15Αύγουστου ίσως και στα μέσα του Ιούλη στη Χάρη της Αγίας Μαρκέλας 22/07.

Κάθε φορά που βρίσκομαι στο χωριό μας οι  αναμνήσεις γλυκές και πολλές και κυρίως με ταξιδεύουν στην αγγαλιά της "θειάς Παρασκευούς " μία τέτοια ιστορία μου ήρθε απόψε στο μυαλό ,,,

,,,,,Από το χωριό ξαφνικά στο χωνευτήρι της Αθήνας  νάτη η πισπιλουντιανή φαμίλλια,,,
και ,,,προετοιμασίες το μεσημεράκι για να πάνε σε κάποια οικογενειακή υποχρέωση,,,,

"βαφτίδια θαρρώ μωρέ κόρη μου πως ήτο" μου έλεγε η θειά Παρασκευγού

Πηγαίναμε με τρόλλευ πίσω εγώ πιο μπροστά  η μάνα σου πιο πίσω η θειά σου και εγώ πιο πίσω ,, να τη βλέπω να δίνει το "κάωμα" σε μία κυρία για να την ξεκουράσει,,, εφοβήθηκα το λοιπό" συνέχιζε η θειά Παρασκευγού να μου διηγείται "και της φώναζα μωρή κόρη μου  πρόσεχε το  "κάωμα"  μωρέ κόρη μου δεν ακούς,,,"

 η πισπιλουντιανή βαρύτονη χιακή διάλεκτος ήταν προφανής,,,

Φανταστείτε το σκηνικό η θειά Παρασκευ(γ)ού να φωνάζει μέσα στο τρόλλευ και η κόρη να κάνει πως δεν ακούει το δε όλο τρόλλευ είχε πλαντάξει από τα γέλια   ,,

Και επειδή θα  αναρωτιέστε τί ήταν  αυτό το "κάωμα" ..... ένα τρανζιστοράκι

Tα γεγονότα πραγματικά ,,, ιστορίες σαν και αυτές των καλοκαιρινών "βεγγέρων" στο ξάτο,,,είτε στο "απέσω" σπίτι ή στου "Γιαμπού"....

Τώρα πια οι αυθεντικοί μας Πισπιλουντιανοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα - όμως αυτοί είναι η πολιτισμική και πολιτιστική κληρονομιά μας,οι ρίζες μας από πάππου πρός πάππου

Το χωριό μας είναι κάθε ένας από εμάς 

Ας ευχηθούμε τα επόμενα χρόνια να μπορέσουμε να διατηρήσουμε ο καθένας από εμάς ένα κομμάτι του ζωντανό.!